Toen ze in 2013 aan de slag ging voor Boba, vond Ramona dat best spannend. ‘Nu werkte ik voor het eerst écht met cliënten. Dat had ik nog niet eerder gedaan.’ Want na haar studie had ze weliswaar een jaar als orthopedagoog gewerkt, maar in die functie hield ze zich vooral bezig met testen en onderzoeken. ‘Ik nam bijvoorbeeld intelligentieonderzoeken af. In deze nieuwe rol moest ik op bezoek bij cliënten thuis, en met hen aan de slag. Voor mij een sprong in het diepe, maar ik landde gelukkig snel.’ Na drie jaar werd ze gevraagd voor een functie op kantoor. ‘Ik wilde op dat moment net kijken of een rol met meer structuur beter bij me paste, dus deze verandering kwam goed uit.’
De structuur in haar werkwijze als aanmeldfunctionaris zit er inmiddels goed in. Samen met haar collega Djotie Drigpal vormt ze de spil tussen cliënten en hun familie, gemeenten, behandelaars en coaches. ‘Het is werk waar je goed je hoofd bij moet houden. Je moet het overzicht kunnen bewaren tussen alle afspraken, telefoontjes en verzoeken in de mailbox. Ik denk dat ik hier daarom wel op mijn plek ben. Ik kan goed hoofd- en bijzaken van elkaar onderscheiden.’
Omdat Boba een aantal criteria hanteert waar een cliënt aan moet voldoen, voordat de coaching kan starten, voeren Ramona en haar collega’s een eerste screening uit. ‘Ik merk dat mensen daar soms een beetje van schrikken. “Huh? Een screening?” Maar wij willen graag van tevoren goed inschatten of de hulp die wij bieden geschikt is voor deze cliënt. Welke hulpvragen heeft diegene? Is er een diagnose? En lopen er al andere hulptrajecten? Als je dat allemaal uitlegt, begrijpen de meesten dat wel. En we proberen er sowieso voor te zorgen dat mensen zo min mogelijk merken van de screening.’
