Remko Tettero werkte 30 jaar lang in het onderwijs, waarvan 20 jaar als gymleraar. Hoe zorg je dat iemand in actie komt, was steeds de vraag die hij zichzelf tijdens zijn werk stelde – en dat is het, sinds hij bij Boba aan de slag ging, nog steeds. ‘Veel cliënten denken: ik ga iets doen als ik me beter voel. Maar ik ben ervan overtuigd dat het andersom werkt: je gaat je beter voelen als je iets dóet.’
| Naam | Remko Tettero |
|---|---|
| Coach sinds | 2020 |
| Wat typeert Boba? | Deskundig, praktisch en mensgericht |
| Wat typeert jou als coach? | Door te werken aan het versterken van executieve functies help ik de cliënt succeservaringen opdoen, waardoor de eigenwaarde toeneemt |
| Geleerd bij Boba | De waarde van het samen bespreken van een casus tijdens clientbesprekingen |
‘Mijn werk in het onderwijs vond ik zinvol en mooi, maar het onderwijssysteem begon me steeds minder te passen. Te weinig tijd voor te veel taken, te grote groepen kinderen aan wie je onmogelijk écht individuele aandacht kon geven. Ik was iedere dag om 7:45 op school en ging om 18:00 weg, om dan in de avond nog na te kijken. Hoe lang wil ik dit nog doen, vroeg ik me de laatste maanden steeds vaker af. Door de keuze om bij Boba te gaan werken, ervaar ik nu veel vrijheid. Ik fiets de stad door van cliënt naar cliënt en kan tussendoor even een boodschap halen. Die flexibiliteit is me veel waard. En het belangrijkste: ik kan echt op individueel niveau met mensen werken. De diepte in, de tijd nemen om écht dingen in beweging te krijgen.’
‘Door mijn ervaring als docent heb ik goed leren kijken naar mensen, naar wat iemand nodig heeft. Bij cliënten van Boba kan het soms een paar afspraken duren voordat je begrijpt hoe iemand werkt en wat je kunt bereiken samen – en soms duurt het zelfs maandenlange wandelingen met een hond op het strand. Je zou denken dat mensen met autisme lastig te peilen zijn, maar ik heb gemerkt dat ze in hun soms wat onvoorspelbare denken en doen ook gewoon weer heel voorspelbaar zijn. Van één cliënt weet ik bijvoorbeeld dat het altijd lang duurt voordat hij de deur opendoet, en dat hij bij ieder begin van een gesprek wat lastig te bereiken is en zich timide opstelt. De kunst is om dat te accepteren en er op een passende manier op in te spelen. Gisteren was het bijvoorbeeld een rampdag, vond hij, want het regende en afspraken gingen niet door. Ik vestig dan de aandacht op wat er allemaal wél goed gaat – hoe goed hij zich uitdrukt altijd, hoe hij met glans zijn studie doorlopen heeft, dat ik iemand voor me zie met wie het toevallig wél goed gaat, en dat het me verbaast dat hij dat zo anders ziet. Je ziet iemand dan ontdooien.’
‘In mijn 20 jaar als gymleraar is mijn centrale vraag altijd geweest: hoe krijg ik iemand in actie? En ik geloof dat het vergroten van zelfvertrouwen daarbij altijd de eerste stap moet zijn. Eerst rustig kennis maken, vertrouwen kweken, zorgen dat je bereikbaar bent, beschikbaar bent, niet te strikt op de klok zitten, en vanaf daar aanknopingspunten vinden om iets nieuws aan te pakken. Kijk: dingen die lange tijd hebben gekost om ‘scheef’ te groeien, hebben ook lange tijd nodig om weer recht getrokken te worden – of het nu over gedachten of gedrag gaat. Bij veel cliënten leeft het vastgeroest idee: ik kan pas in beweging komen als ik me beter voel. Dan leg ik uit: ik weet zeker dat je je beter gaat voelen als je toch een klein stapje zet. Niet alleen omdat die stap maakt dat iemand de wereld ingaat, contact aangaat, een vaardigheid opdoet, maar vooral omdat het zelfvertrouwen ermee toeneemt. En ja, dat gaat soms langzaam, maar dat maakt niets uit – des te bestendiger is het doel.’
‘Ik ga zo naar Thijs toe, een cliënt waar ik al een tijd kom. Hij woont in een oud vissershuisje op Scheveningen. In de overgang van de woonkamer naar de keuken zat, in plaats van een deur, al een tijd een tochtig gat. Toen ik Thijs vroeg wat hij zou willen doen, zei hij: nou, ik wil daar wel een deur terug in plaatsen. Een mooi, complex project. Er zat een thermostaat die verlegd moest worden en de verlichting moest worden verplaatst. Er moesten zaken geschuurd en gerepareerd worden. En er moest natuurlijk een nieuwe deur komen, die Thijs op Marktplaats vond en in Zeist moest ophalen. Is dat niet ver weg, vroeg ik nog, maar hij wilde per se die deur. Geweldig vind ik dat: hij bedenkt wat hij wil doen én hij doet het gewoon. Inmiddels zit de deur erin en het is een prima geslaagd project. We zijn begonnen aan een nieuw project en bespreken altijd eerst wat er allemaal nodig is. Thijs doet dan de organisatie en de planning – en hier gaat het wat mij betreft om: het oefenen van de executieve vaardigheden. Ook het klaarleggen en opruimen van de materialen en gereedschappen doet Thijs. We doen het in kleine stukjes – die deur plaatsen was een klus van maanden, en dat is prima. Dat praten is na 15 minuten wel op. Het is van groot belang dat je iemand daarna meeneemt, dat je erop uitgaat – dat je samen iets gaat doen.’
Waar kunnen wij jou mee helpen?
